Heinrich Rudolf Hertz ˈhaɪnʁɪç ˈhɛʁts twieled fit 22 ta Frar 1857 miet fl 1 ta Jannar 1894 kien fiżiku Ġermaniż li kien

Heinrich Rudolf Hertz ([ˈhaɪnʁɪç ˈhɛʁts]; twieled fit-22 ta' Frar 1857 – miet fl-1 ta' Jannar 1894) kien fiżiku Ġermaniż li kien l-ewwel li wera b'mod konklużiv u bil-provi l-eżistenza tal-mewġ elettromanjetiku previst mill-ekwazzjonijiet tal-elettromanjetiżmu ta' . L-unità tal-frekwenza, ċiklu fis-sekonda, issemmiet "hertz" f'ġieħu.

Heinrich Hertz

Ħajja
Twelid	Amburgu, 22 Frar 1857
Nazzjonalità	Amburgu
Mewt	, 1 Jannar 1894
Post tad-dfin
Kawża tal-mewt	()
Familja
Missier
Konjuga/i	^(en)
Ulied	uri ^(en) ^(en)
Edukazzjoni
Alma mater	Università Ludwig Maximilian ta’ Munich Technische Universität Dresden ^(mul) Università Teknika ta' Munich Gelehrtenschule des Johanneums ^(en) Università Humboldt ta’ Berlin (1878 -
Direttur tat-teżi	^(en) ^(en)
Studenti dottorali	^(en) ^(en) ^(en) ^(en)
Lingwi	Ġermaniż
Għalliema	^(en)
Okkupazzjoni
Okkupazzjoni
Post tax-xogħol
Impjegaturi	Università ta' Kiel (1883 - TH Karlsruhe ^(en) (1885 - Università ta' Bonn (1889 -
Premjijiet	List (1890) (1888) (1889) (1887) (unknown value)
Sħubija	^(en)

Bijografija

Heinrich Rudolf Hertz twieled fl-1857 f'Hamburg, li dak iż-żmien kien stat sovran tal-Konfederazzjoni Ġermaniża, f'familja Anseatika sinjura u mgħallma. Missieru kien u ommu kienet .

Meta kien jistudja fil-Gelehrtenschule des Johanneums f'Hamburg, Hertz wera li kien kapaċi fix-xjenzi kif ukoll fil-lingwi, u tgħallem l-Għarbi u s-. Huwa studja x-xjenzi u l-inġinerija fil-bliet Ġermaniżi ta' , Munich u Berlin, fejn studja taħt u . Fl-1880, Hertz kiseb id-Dottorat tiegħu mill-Università ta' Berlin, u għat-tliet snin ta' wara baqa' jagħmel studji ta' wara d-dottorat taħt Helmholtz, u ħadem ukoll bħala l-assistent tiegħu. Fl-1883, Hertz ħa l-kariga ta' lettur tal-fiżika teorika fl-Università ta' . Fl-1885, Hertz sar professur full-time fl-Università ta' .

Fl-1886, Hertz iżżewweġ lil , bint , lettur tal-ġeometrija f'Karlsruhe. Kellhom żewġ ulied bniet: Johanna, li twieled fl-20 ta' Ottubru 1887 u Mathilde, li twieldet fl-14 ta' Jannar 1891, li mbagħad saret biologa notevoli. F'dan iż-żmien Hertz wettaq ir-riċerka ewlenija tiegħu fil-mewġ elettromanjetiku.

Hertz ħa kariga bħala Professur tal-Fiżika u Direttur tal-Istitut tal-Fiżika f' fit-3 ta' April 1889, kariga li baqa' jżomm sa mewtu. F'dan iż-żmien huwa ħadem fuq il-mekkanika teorika u x-xogħol tiegħu ġie ppubblikat fil-ktieb Die Prinzipien der Mechanik in neuem Zusammenhange dargestellt (Il-Prinċipji tal-Mekkanika Ppreżentati b'Mod Ġdid), wara mewtu fl-1894.

Mewt

Fl-1892, Hertz ġie dijanjostikat b'infezzjoni (wara sensiela ta' emikranji kbar) u sarulu operazzjonijiet biex il-marda tiegħu tiġi ttrattata. Huwa miet wara kumplikazzjonijiet fl-operazzjoni kirurġika f'tentattivi li tiġi ttrattata l-kundizzjoni li kienet qed tikkawżalu l-emikranji, li wħud iqisu li kienet kundizzjoni malinja fl-għadam. Huwa miet meta kellu 36 sena f'Bonn, il-Ġermanja, fl-1894, u ndifen fiċ-Ċimiterju ta' Ohlsdorf f'Hamburg.

Il-mara ta' Hertz, Elisabeth Hertz (li kunjomha xebba kien Doll; 1864–1941), ma reġgħetx iżżewġet u meta mietet ħalliet warajha lil uliedha, Johanna (1887–1967) u Mathilde (1891–1975). It-tnejn li huma qatt ma żżewġu, u b'hekk Hertz ma għandux dixxendenti ħajjin.

Xogħol xjentifiku

Mewġ elettromanjetiku

Fl-1864, il-fiżiku matematiku Skoċċiż James Clerk Maxwell ippropona teorija komprensiva dwar tal-elettromanjetiżmu, issa msejħa l-ekwazzjonijiet ta' Maxwell. It-teorija ta' Maxwell ipprevediet li l-kampi elettriċi u manjetiċi akkoppjati setgħu jivvjaġġaw tul spazju bħala "mewġa elettromanjetika". Maxwell ippropona li d-dawl kien jikkonsisti minn mewġ elettromanjetiku b'tul tal-mewġ qasir, iżda ħadd ma kien irnexxielu juri dan bil-provi, jew jiġġenera jew jindividwa il-mewġ elettromanjetiku b'tul tal-mewġ ieħor.

Matul l-istudji ta' Hertz fl-1879, Helmholtz issuġġerixxa li t-teżi dottorali ta' Hertz tkun fuq l-ittestjar tat-teorija ta' Maxwell. Helmholtz kien ippropona wkoll il-problema tal-"Premju ta' Berlin" dik is-sena fl-Akkademja tax-Xjenzi tal- li kienet miftuħa għal min seta' juri bil-provi f'esperiment l-effett elettromanjetiku fil-polarizzazzjoni u fid-depolarizzazzjoni tal-iżolaturi, xi ħaġa prevista mit-teorija ta' Maxwell. Helmholtz kien ċert li Hertz l-iktar kandidat li x'aktarx jirbaħ dak il-premju. Wara li ma setax isib mod kif jibni apparat biex jittestja din it-teorija f'esperiment, Hertz beda jaħseb li kienet wisq diffiċli, u minflok ħadem fuq l-induzzjoni elettromanjetika. Hertz ipproduċa analiżi tal-ekwazzjonijiet ta' Maxwell meta kien f'Kiel, u wera li kellhom iktar validità mit-teoriji tal-"azzjoni f'distanza" li dak iż-żmien kienu prevalenti.

Wara li Hertz sar professur f'Karlsruhe, beda jesperimenta b'par kojls ta' Riess fil-ħarifa tal-1886 meta nnota li meta wieħed ipoġġi vażett ta' Leyden f'wieħed minn dawn il-kojls kienet tiġi prodotta sparkjatura fil-kojl l-ieħor. B'din l-idea kif seta' jibni l-apparat, Hertz issa kellu mod kif ikompli bil-problema tal-"Premju ta' Berlin" tal-1879 biex juri t-teorija ta' Maxwell bil-provi (għalkemm il-premju reali kien baqa' qatt ma ngħata fl-1882). Huwa uża antenna dipolari li kienet tikkonsisti minn żewġ wajers kolineari ta' metru b'distakk għall-isparkjar bejn it-truf tagħhom fuq ġewwa, u sferi taż-żingu mehmuża mat-truf fuq barra għall-kapaċitanza, bħala radjatur. L-antenna ġiet imħarka permezz ta' impulsi ta' vultaġġ għoli ta' madwar 30 kilovolt applikati bejn iż-żewġ naħat minn kojl ta' Ruhmkorff. Huwa rċieva l-mewġ b'antenna risonanti b'ċirkwit uniku u b'distakk għall-isparkjar ta' mikrometru bejn iż-żewġ truf. Dan l-esperiment ipproduċa u rċieva dak li issa huwa msejjaħ mewġ tar-radju fil-medda għolja ħafna ta' frekwenzi.

Bejn l-1886 u l-1889, Hertz wettaq sensiela ta' esperimenti li wrew bil-provi li l-effetti li kien qed josserva kienu r-riżultati tal-mewġ elettromanjetiku previst minn Maxwell

L-apparat ta' Hertz tal-1887 għall-ġenerazzjoni u għad-detezzjoni tal-mewġ tar-radju: trażmettitur b'distakk għall-isparkjar (xellug fl-istampa) li kien jikkonsisti minn antenna dipolari b'distakk għall-isparkjar (S) imħaddem permezz ta' impulsi b'vultaġġ għoli minn kojl ta' Ruhmkorff (T), u riċevitur (lemin fl-istampa) li jikkonsisti minn antenna b'ċirkwit u b'distakk għall-isparkjar.

Wieħed mir-riċevituri tal-mewġ tar-radju ta' Hertz: antenna b'ċirkwit flimkien ma' mikrometru aġġustabbli għall-isparkjar (isfel).

. F'Novembru 1887, l-ewwel nett bix-xogħol tiegħu "Dwar Mewġ Elettromanjetiku Prodott minn Disturbi Elettriċi fl-Iżolaturi", Hertz bagħat sensiela ta' xogħlijiet lil Helmholtz fl-Akkademja ta' Berlin, inkluż xogħlijiet li fl-1888 urew li l-mewġ elettromanjetiku trasversali fi spazju vojt b'veloċità finita fuq distanza. Fl-apparat li uża Hertz, il-kampi elettriċi u manjetiċi kienu jirradjaw lil hinn mill-wajers bħala mewġ trasversali. Hertz kien ippożizzjona l-oxxilatur xi 12-il metru minn pjanċa taż-żingu li tirrifletti sabiex jipproduċi mewġ wieqaf. Kull mewġa kienet twila madwar erba' metri. Permezz tal-apparat tad-detezzjoni b'għamla ta' ċirku, huwa rreġistra kif l-manjitudni tal-mewġ u d-direzzjoni tal-komponent varjat. Hertz kejjel il-mewġ ta' Maxwell u wera li l-veloċità tal-mewġ kienet ugwali għall-veloċità tad-dawl. L-intensità tal-kamp elettriku, il-polarizzazzjoni u r-riflessjoni tal-mewġ ġew imkejla wkoll minn Hertz. Dawn l-esperimenti stabbilew li d-dawl u dan il-mewġ, it-tnejn li huma kienu forma ta' radjazzjoni elettromanjetika li kienet qed tobdi l-ekwazzjonijiet ta' Maxwell. Hertz jaf ma kienx l-ewwel wieħed li osserva l-fenomenu tal-mewġ tar-radju; jaf kien individwa l-eżistenza tal-mewġ disa' snin qabel iżda ma ppubblikax is-sejbiet tiegħu.

It-trażmettitur tal-isparkjar direzzjonali (fin-nofs), antenna dipolari ta' nofs mewġa magħmula minn żewġ vireg tar-ram isfar ta' 13 cm b'distakk għall-isparkjar fin-nofs (xellug mill-viċin) imħaddma permezz ta' kojl ta' Ruhmkorff, fuq linja fokali ta' 1.2 m x 2 m ta' pjanċa ċilindrika tal-metall ta' riflettur paraboliku. Dan wettaq radjazzjoni ta' raġġ ta' mewġ ta' 66 cm bi frekwenza ta' madwar 450 MHz. Ir-riċevitur (lemin) huwa antenna dipolari parabolika simili b'distakk għall-isparkjar ta' mikrometru.

Id-dimostrazzjoni ta' Hertz tal-polarizzazzjoni tal-mewġ tar-radju: ir-riċevitur ma jirrispondix meta l-antenni jkunu perpendikolari bħal hawn, iżda meta r-riċevitur jiddawwar, is-sinjal riċevut jikber fl-intensità (kif muri mit-tul tal-isparkjaturi) sa ma jilħaq il-massimu meta l-antenni dipolari jkunu paralleli.

Dimostrazzjoni oħra tal-polarizzazzjoni: il-mewġ jgħaddi minn filtru tal-polarizzazzjoni sar-riċevitur biss meta l-wajers ikunu perpendikolari mal-antenni dipolari (A), u mhux meta jkunu paralleli (B).

Dimostrazzjoni tar-rifrazzjoni: il-mewġ tar-radju jitgħawweġ meta jgħaddi minn priżma magħmula miż-żift, b'mod simili għall-mewġ tad-dawl meta jgħaddi minn priżma tal-ħġieġ.

Il-mewġ wieqaf ipplottjat ta' Hertz li jinħoloq meta l-mewġ tar-radju jiġi rifless minn folja tal-metall

Hertz ma rrealizzax l-importanza prattika tal-esperimenti tiegħu tal-mewġ tar-radju. Huwa ddikjara li,

"Dan m'għandu l-ebda użu[...] huwa biss esperiment li juri bil-provi li l-Imgħallem Maxwell kellu raġun — għandna dan il-mewġ elettromanjetiku misterjuż li ma nistgħux naraw b'għajnejna mingħajr xi apparat. Iżda qegħdin hemm."

Mistoqsi dwar l-applikazzjonijiet tal-iskoperti tiegħu, Hertz wieġeb,

"Nissaponi li ma hemm l-ebda applikazzjoni."

Il-prova ta' Hertz tal-eżistenza ta' mewġ elettromanjetiku fl-arja wasslet għal bosta esperimenti b'din il-forma ġdida ta' radjazzjoni elettromanjetika, li kienet tissejjaħ "mewġ Hertzjan" sa madwar l-1910 meta beda jintuża t-terminu "mewġ tar-radju". Fi żmien 10 snin, riċerkaturi bħal , , u Guglielmo Marconi użaw il-mewġ tar-radju fl-ewwel sistemi ta' komunikazzjoni telegrafika bir-radju u bla fili, li wasslu għax-xandir bir-radju, u iktar 'il quddiem bit-televiżjoni. Fl-1909, Braun u Marconi ngħataw il-Premju Nobel għall-Fiżika għall-"kontributi tagħhom fl-iżvilupp tat-telegrafija bla fili". Illum ir-radju huwa teknoloġija essenzjali fin-networks tat-telekomunikazzjoni globali, u l-vettur ta' apparati bla fili moderni tal-gassijiet u tal-ispazju.

Raġġi katodiċi

Fl-1892, Hertz beda jesperimenta u wera li r-raġġi katodiċi setgħu jippenetraw folji rqaq ħafna tal-metall (pereżempju tal-aluminju). , student ta' Heinrich Hertz, kompla jirriċerka dan l-"effett tar-raġġi". Huwa żviluppa verżjoni tat-tubu katodiku u studja l-penetrazzjoni tar-raġġi-X ta' diversi materjali. Madankollu, Lenard ma rrealizzax li kien qed jipproduċi r-raġġi-X. Hermann von Helmholtz ifformula ekwazzjonijiet matematiċi għar-raġġi-X. Huwa sostna teorija ta' dispersjoni qabel Röntgen għamel l-iskoperta tiegħu u ħabbarha. Ġiet iffurmata abbażi tat-teorija elettromanjetika tad-dawl (Wiedmann's Annalen, Vol. XLVIII). Madankollu, huwa ma ħadimx fuq raġġi-X reali.

Effett fotoelettriku

Hertz għen biex jiġi stabbilit l-effett fotoelettriku (li iktar 'il quddiem ġie spjegat minn Albert Einstein) meta nnota li oġġett ikkargat jitlef il-karga tiegħu iktar malajr meta jiddawwal bir-radjazzjoni ultravjola (UV). Fl-1887, huwa għamel osservazzjonijiet tal-effett fotoelettriku u tal-produzzjoni u r-riċeviment tal-mewġ elettromanjetiku (ME), ippubblikati fil-ġurnal Annalen der Physik. Ir-riċevitur tiegħu kien jikkonsisti minn kojl b'distakk għall-isparkjar, u permezz tiegħu sparkjatura kienet tidher mad-detezzjoni tal-ME. Huwa qiegħed l-apparat f'kaxxa mdallma biex l-isparkjatura tidher aħjar. Huwa osserva li t-tul massimu tal-isparkjatura kien jitnaqqas fil-kaxxa. Panew tal-ħġieġ imqiegħed bejn is-sors tal-mewġ ME u r-riċevitur kien jassorbi l-UV li kien jassisti lill-elettroni jaqbżu d-distakk. Meta kien jitneħħa, it-tul tal-isparkjatura kien jiżdied. Huwa osserva li ma kien ikun hemm l-ebda tnaqqis fit-tul tal-isparkjatura meta kien jissostitwixxi l-kwarz mal-ħġieġ, peress li l-kwarz ma jassorbix ir-radjazzjoni UV. Hertz ikkonkluda x-xhur ta' investigazzjoni tiegħu u rrapporta r-riżultati li kiseb. Huwa ma kompliex b'investigazzjoni ulterjuri ta' dan l-effett, u lanqas ma għamel l-ebda tentattiv biex jispjega kif il-fenomenu osservat kien jitwettaq.

Mekkanika tal-kuntatt

Fl-1881 u fl-1882, Hertz ippubblika żewġ artikli dwar dak li iktar 'il quddiem sar magħruf bħala l-qasam tal-mekkanika tal-kuntatt, li kienu bażi importanti għal teoriji li ġew wara f'dan il-qasam. ippubblika xi osservazzjonijiet importanti kritiċi dwar ix-xogħol ta' Hertz, u stabbilixxa wkoll li dan ix-xogħol dwar il-mekkanika tal-kuntatt kien ta' importanza kbira. Ix-xogħol tiegħu bażikament jiġbor fil-qosor kif żewġ oġġetti assi-simetriċi f'kuntatt iġibu ruħhom taħt tagħbija, u kiseb ir-riżultati abbażi tat-teorija klassika tal-elastiċità u l-mekkanika tal-continuum. L-iktar difett sinifikanti fit-teorija tiegħu kienet li injorat kwalunkwe natura ta' aderenza bejn iż-żewġ solidi, li hija importanti għaliex il-materjali tas-solidi jibda jkollhom elastiċità kbira. Madankollu, dak iż-żmien kien naturali li l-aderenza tiġi injorata, peress li ma kienx hemm metodi ta' sperimentazzjoni għall-ittestjar tagħha.

Sabiex jiżviluppa t-teorija tiegħu Hertz uża l-osservazzjoni tiegħu ta' ċrieki ta' Newton ellittiċi li jiffurmaw malli titqiegħed sfera tal-ħġieġ fuq lenti abbażi tas-suppożizzjoni li l-pressjoni mill-isfera ssegwi distribuzzjoni ellittika. Huwa uża l-formazzjoni ta' ċrieki ta' Newton mill-ġdid għall-validazzjoni tat-teorija tiegħu b'esperimenti fil-kalkolu ta l-ispostament li jkollha l-isfera fil-lenti. , u (JKR) użaw din it-teorija bħala bażi fil-kalkolu tal-ispostament teoriku fil-preżenza tal-aderenza fl-1971. It-teorija ta' Hertz hija msejsa fuq il-formazzjoni tagħhom u tinkiseb jekk l-aderenza tal-materjali titqies li tkun żero. Simili għal din it-teorija, iżda b'suppożizzjonijiet differenti, , u ippubblikaw teorija oħra fl-1975, li saret magħrufa bħala t-teorija DMT fil-komunità tar-riċerka, li wkoll inkisbet permezz tal-formulazzjonijiet ta' Hertz bis-suppożizzjoni ta' aderenza żero. Din it-teorija DMT kienet għadha prematura u kellha bżonn diversi reviżjonijiet qabel ma ġiet aċċettata bħala teorija oħra tal-kuntatt tal-materjali flimkien mat-teorija JKR. Iż-żewġ teoriji jiffurmaw il-bażi tal-mekkanika tal-kuntatt li fuqha huma msejsa l-mudelli kollha tal-kuntatt ta' tranżizzjoni, u jintużaw għall-previżjoni tal-parametri tal-materjali fin-nanoindentazzjoni u fil-mikroskopija tal-forzi atomiċi. Dawn il-mudelli huma ċentrali fil-qasam tat-tribijoloġija u huwa ssemma bħala wieħed mit-23 "Raġel tat-Tribijoloġija" minn . Minkejja li ppreċediet ix-xogħol kbir tiegħu fuq l-elettromanjetiżmu (li hu stess kien jikkunsidra li ma kienx wisq importanti), ir-riċerka ta' Hertz fuq il-mekkanika tal-kuntatt iffaċilitat l-era tan-nanoteknoloġija.

Hertz iddeskriva wkoll il-"kon Hertzjan", li hija tip ta' modalità ta' frattura f'solidi dgħajfin ikkważata mit-trażmissjoni ta' mewġ ta' stress.

Meteoroloġija

Hertz dejjem kien interessat ferm fil-meteoroloġija, interess li x'aktarx oriġina mill-kuntatti li kellu ma' (li kien il-professur tiegħu f'kors tal-laboratorju fl-Istitut Politekniku ta' Munich fis-sajf tal-1878). Bħala assistent ta' Helmholtz f'Berlin, huwa kkontribwixxa bi ftit artikli minuri fil-qasam, inkluż riċerka dwar l-evaporazzjoni tal-likwidi, tip ġdid ta' igrometru, u mezz grafiku ta' determinazzjoni tal-proprjetajiet tal-arja bl-indewwa meta tkun soġġetta għal bidliet adjabatiċi.

Trattament mit-Tielet Reich

Peress li l-familja Hertz kienet ikkonvertiet mill-Ġudaiżmu għal- żewġ deċennji qabel twelidu, il-legat tiegħu kien fil-mira tal-gvern tas-snin 30 tas-seklu 20, reġim li kien jikklassifika lin-nies skont ir-"razza" minflok l-affiljazzjoni reliġjuża.

Isem Hertz tneħħa mit-toroq u mill-istituzzjonijiet u kien hemm saħansitra moviment biex l-unità tal-frekwenza li kienet ingħatat ismu (hertz) minflok tingħata isem Hermann von Helmholtz, u b'hekk xorta waħda jinżamm is-simbolu (Hz).

Il-familja tiegħu ġiet ippersegwitata wkoll għall-istatus mhux Arjan tagħhom. It-tifla ż-żgħira ta' Hertz, Mathilde, tneħħiet minn lettur fl-Università ta' Berlin wara li n-Nażisti telgħu fil-poter u fi żmien ftit snin, oħtha u ommha telqu mill-Ġermanja u marru jgħixu fl-Ingilterra.

Legat u unuri

In-neputi ta' Heinrich Hertz, , kien rebbieħ tal-Premju Nobel, u iben Gustav, , ivvinta l-ultrasonografija medika. Bintu, Mathilde Carmen Hertz, kienet bijologa u psikologa komparattiva magħrufa sew. Il-proneputi ta' Hertz, , professur fl-Università ta' Karlsruhe, kien pijunier tal-ispettroskopija NMR u fl-1995 ippubblika n-noti tal-laboratorju ta' Hertz.

L-unità SI hertz (Hz) ġiet stabbilita għal ġieħu mill-Kummissjoni Elettroteknika Internazzjonali fl-1930 għall-frekwenza, espressjoni tal-għadd ta' drabi li avveniment ripetut jiġri fis-sekonda. Ġiet adottata mis-CGPM (Conférence générale des poids et mesures) fl-1960, u uffiċjalment ħadet post l-isem preċedenti, "ċikli fis-sekonda" (cycles per second - cps).

Fl-1928, l-Istitut Heinrich-Hertz għar-Riċerka dwar l-Oxxillazzjoni ġie stabbilit fil-Berlin. Illum huwa magħruf bħala l-Istitut Fraunhofer għat-Telekomunikazzjoni (Heinrich Hertz Institute, HHI).

Fl-1969, fil-Ġermanja tal-Lvant, ġiet fonduta medalja ta' mafkar għal Heinrich Hertz. Il-Medalja Heinrich Hertz tal-IEEE, stabbilita fl-1987, ingħatat "għal kisbiet straordinarji fil-mewġ Hertzjan [...] u tiġi ppreżentata kull sena lil xi individwu għal kisbiet ta' natura teorika jew sperimentali".

Fl-1980, fl-Italja, ġiet stabbilit l-Istituto Tecnico Industriale Statale Heinrich Hertz fil-kwartier ta' Est, f'Ruma.

Ir-radjoteleskopju ta' submillimetru f'Mt. Graham, Arizona, li nbena fl-1992 ingħata kunjomu.

Krater li jinsab fin-naħa tal-qamar li hija l-iktar 'il bogħod mid-dinja, eżatt wara l-parti tal-Lvant, issemma għalih. Is-suq ta' Hertz għall-prodotti radjoelettroniċi f', ir-Russja, issemma għalih ukoll. It-torri tar-radjotelekomunikazzjoni msemmi Heinrich-Hertz-Turm f'Hamburg issemma għalih ukoll.

Hertz ingħata ġieħ mill-Ġappun bħala membru fl-Ordni tat-Teżor Sagru, li għandu diversi saffi ta' unuri għal nies prominenti, inkluż xjenzati.

Heinrich Hertz ingħata bosta unuri minn diversi pajjiżi madwar id-dinja fil-ħarġiet tal-bolol postali tagħhom, u wara t-Tieni Gwerra Dinjija deher fuq bosta ħarġiet ta' bolol postali Ġermaniżi wkoll.

F'jum għeluq sninu fl-2012, onorat lil Hertz b'Google doodle, ispirata mix-xogħol li wettaq f'ħajtu, fuq il-paġna ewlenija.

Xogħlijiet

Ueber die Induction in rotirenden Kugeln (bil-Ġermaniż). Berlin: Schade. 1880.
Die Prinzipien der Mechanik in neuem Zusammenhange dargestellt (bil-Ġermaniż). : Johann Ambrosius Barth. 1894.
Schriften vermischten Inhalts (bil-Ġermaniż). Leipzig: Johann Ambrosius Barth. 1895.

Iktar qari

Hertz, H.R. "Ueber sehr schnelle electrische Schwingungen", Annalen der Physik, vol. 267, no. 7, p. 421–448, Mejju 1887
Hertz, H.R. "Ueber einen Einfluss des ultravioletten Lichtes auf die electrische Entladung", Annalen der Physik, vol. 267, no. 8, p. 983–1000, Ġunju 1887
Hertz, H.R. "Ueber die Einwirkung einer geradlinigen electrischen Schwingung auf eine benachbarte Strombahn", Annalen der Physik, vol. 270, no. 5, p. 155–170, Marzu 1888
Hertz, H.R. "Ueber die Ausbreitungsgeschwindigkeit der electrodynamischen Wirkungen", Annalen der Physik, vol. 270, no. 7, p. 551–569, Mejju 1888
Hertz, H. R.(1899) The Principles of Mechanics Presented in a New Form, Londra, Macmillan, b'introduzzjoni ta' Hermann von Helmholtz (traduzzjoni bl-Ingliż ta' Die Prinzipien der Mechanik in neuem Zusammenhange dargestellt, Leipzig, ippubblikat wara mewtu fl-1894).
Jenkins, John D. "The Discovery of Radio Waves – 1888; Heinrich Rudolf Hertz (1847–1894)"
Naughton, Russell. "Heinrich Rudolph (alt: Rudolf) Hertz, Dr : 1857 – 1894"
Roberge, Pierre R. "Heinrich Rudolph Hertz, 1857–1894"
Appleyard, Rollo. (1930). Pioneers of Electrical Communication". Londra: Macmillan and Company. Stampat mill-ġdid minn Ayer Company Publishers, Manchester, New Hampshire: ISBN 0-8369-0156-8
Bodanis, David. (2006). Electric Universe: How Electricity Switched on the Modern World. New York: Three Rivers Press. ISBN 0-307-33598-4
Buchwald, Jed Z. (1994). The Creation of Scientific Effects: Heinrich Hertz and Electric Waves. Chicago: Università ta' Chicago Press. ISBN 0-226-07887-6
Bryant, John H. (1988). Heinrich Hertz, the Beginning of Microwaves: Discovery of Electromagnetic Waves and Opening of the Electromagnetic Spectrum by Heinrich Hertz in the Years 1886–1892. New York: IEEE (l-Istitut tal-Inġinieri Elettriċi u Elettroniċi). ISBN 0-87942-710-8
Lodge, Oliver Joseph. (1900). Signaling Across Space without Wires by Electric Waves: Being a Description of the work of [Heinrich] Hertz and his Successors. reprinted by Arno Press, New York, 1974. ISBN 0-405-06051-3
Maugis, Daniel. (2000). Contact, Adhesion and Rupture of Elastic Solids. New York: Springer-Verlag. ISBN 3-540-66113-1
Susskind, Charles. (1995). Heinrich Hertz: A Short Life. San Francisco: San Francisco Press. ISBN 0-911302-74-3

Referenzi

^ Krech, Eva-Maria; Stock, Eberhard; Hirschfeld, Ursula; Anders, Lutz Christian (2009). Deutsches Aussprachewörterbuch [German Pronunciation Dictionary] (bil-Ġermaniż). Berlin: Walter de Gruyter. pp. 575, 580. ISBN 978-3-11-018202-6.
^ Dudenredaktion; Kleiner, Stefan; Knöbl, Ralf (2015) [Ippubblikat għall-ewwel darba fl-1962]. Das Aussprachewörterbuch (bil-Ġermaniż) (7th ed.). Berlin: Dudenverlag. p. 440. ISBN 978-3-411-04067-4.

[1] Krech, Eva-Maria; Stock, Eberhard; Hirschfeld, Ursula; Anders, Lutz Christian (2009). Deutsches Aussprachewörterbuch [German Pronunciation Dictionary] (bil-Ġermaniż). Berlin: Walter de Gruyter. pp. 575, 580. ISBN 978-3-11-018202-6.

[2] Dudenredaktion; Kleiner, Stefan; Knöbl, Ralf (2015) [Ippubblikat għall-ewwel darba fl-1962]. Das Aussprachewörterbuch (bil-Ġermaniż) (7th ed.). Berlin: Dudenverlag. p. 440. ISBN 978-3-411-04067-4.